Update 2: Alice Springs, Red Centre / Outback

Lieve allemaal,

Vrolijk Pasen allemaal. Helaas heb ik geen tijd om paaseieren te zoeken, want ik moet nog een update schrijven:-)

Na een dip in Sydney, waar het me te druk werd, heb ik na wikken en wegen besloten om een tour te boeken naar de Outback. De tour hield in dat ik 3 dagen en 2 nachten in de middle of nowhere zou verblijven, in de buitenlucht zou slapen, in gezelschap van een groep die ik nog niet kende. Hoe zou dat zijn?

Ik ben vanuit Sydney naar Alice Springs gevlogen, de stad van de Outback. De volgende steden liggen op zo'n 1000 km afstand; je zou maar ergens tussen 2 steden inwonen en 500 km moeten rijden voor een spijkerbroek. Maar ja, echte outbackers hebben natuurlijk leren broeken van de koeien of zo :-)  Vanuit de lucht ziet de outback er al fantastisch uit; je ziet alleen maar landschap en hier en daar een weg/rivier. Bebouwing/woningen zie je eigenlijk niet. De aarde is er rood gekleurd. In het vliegtuig zat ik naast een amerikaanse vrouw/meisje, Sue, van mijn leeftijd (ben je dan een meisje of een vrouw? :-)). Toevallig had zij dezelfde tour als ik geboekt.

Na 2 uur vliegen kwamen we in Alice Springs aan. Een heel andere plek dan Sydney; een klein vliegveld, andere mensen en wat een lekker weer! Het kan in de outback ontzettend heet zijn, maar momenteel is de herfst in Australie begonnen en is het weer in de outback voor mij heerlijk; rond de 25-30 graden. Met een shuttlebus ben ik naar mijn hostel gegaan: het YHA in Alice Springs. Heerlijk om bij aankomst de vogeltjes te horen fluiten ipv razende auto's. Op de binnenplaats van het hostel was een groot terras met zwembad en ik trof fijne kamergenoten aan in een kamer die niet stonk :-)

Alice Springs is erg kleinschalig en ik zou het eerder een dorp noemen dan een stad. Buiten op straat lopen er veel Aborigonals rond of ze liggen in het gras. Eigenlijk doen ze niet zo veel. Ze zien er veelal armoedig uit. In hun nabijheid voelde ik me niet op m'n gemak. Vaak zegt je onderbuik heel goed of je ergens moet blijven of juist weg moet gaan, zonder dat je goede argumenten hebt (behalve je onderbuikgevoel). ' S avonds ben ik met Sue in de stad wat wezen eten en ben ik mn tas gaan inpakken voor de tour. Ik mocht maar het hoognodige meenemen in hoogstens 1 plastic tas, terwijl ik bij vertrek naar Australie voor mijn gevoel al het hoogstnoodzakelijke had meegenomen. Uiteindelijk zijn het 2 plastic tassen geworden :-) (Tijdens het tikken loopt er hier een hond langs die de donut uit m'n tas haalt...krijg nou wat!). Vlak voor het slapen gaan, liep ik nog even de gemeenschappelijke ruimte van het hostel in. Daar kwam in Guido en Elke tegen. Guido is een nederlander die een aantal maanden in het casino van Alice Springs werkt. Hij wist mij te vertellen dat je inderdaad moet oppassen voor de Aborigonals in de omgeving; velen zijn verstoten door hun gemeenschap omdat ze zich niet gedroegen. Ze wonen nu in huizen die door de overheid worden gefinancierd en krijgen ook nog een maandelijkse uitkering. Dit nadat de 'australiers' eigenlijk het land van de 'aboriginals' hadden afgepakt.

Na een korte nacht in het hostel (met heater in de badkamer, lekker warm) begon dan de tour. Ik zat niet bij Sue in de groep, maar wel bij Elke, een duits meisje die ik in het hostel al had ontmoet. Verder een groep Taiwanezen, die heel gezellig waren maar geen woord engels spraken, Katie (ook uit Duitsland), een stel fransen, engelsen en Sjors uit Nederland. Van wat ik tot nu toe van groepsreizen heb meegemaakt, bevinden zich ook altijd 1 of 2 idioten/rare vogels in de groep. En ja hoor; Anna uit Spanje ratelde aan een stuk door en wist alles beter (dan de gids) en Eric uit Denemarken noemde zichzelf een Viking en leefde al ruim 20 jaar van een uitkering en een wietplantage en kon zich zodoende een wereldreis van 2 jaar permiteren. Eric waste zich (bijna) niet en stonk een uur in de wind. Hij droeg een heel klein broekje en een veels te klein hemd. Hij gaf aan het fijn te vinden dat er zo veel vrouwen in de groep waren en naar naturistenstranden te gaan.....juist ja.

Na een uur of 4 rijden zaten we echt in de middle of nowhere, voor zover Alice Springs dit nog niet was. Er stond een 'hikingtrip'  gepland. Ik dacht dat dit de enige wandeltocht van de tour was, maar uiteindelijk heb ik elke dag de benen uit m'n lijf gelopen. Het waren geen vlakke paden, maar rotsige wegen die vooral beklommen in plaats van bewandeld moisten worden. En de gids, Adam,  hield van nogal een hoog tempo. Foto's tussendoor maken vond hij maar onzin. Ik voelde me regelmatig meer op sportkamp dan op wereldreis :-)  Uiteindelijk hebben Katie, Elke en ik, besloten om meer ons eigen plan te trekken en dan maar wat achterop de groep te raken; foto's zijn immers ook belangrijk! We hebben prachtige gebieden gezien: Kings Canyon (of op z'n Aborigonals: 'Watarrka'), Kata Tjuta (nee dat is geen gerecht) en uitaard de welbekende Ayers Rock/Uluru.

Lieneke had me al gewaarschuwd voor veel vliegen. Nu had ik zonnebrandcreme EN anti-insectenspul in 1 gevonden. "Dat was nog ns een uitkomst", dacht ik. Helaas zijn de vliegen in de Outback onverbiddelijk. Volgens de gids viel het vliegenaantal nog mee, maar ik werd kriegel van de vliegen op mijn gezicht en in mijn neus. Uiteindelijk heb ik een modieus vliegnet opgehad. Naast vliegen, heb ik ook een dingo en een kangaroo in het wild gezien, fantastisch! (zie foto's).

Nadat ik na de eerste hikingtocht op apegapen in de bus zat, vertelde de gids dat we nog hout moesten halen voor het kampvuur dat alle twee de avonden zou branden. "Prima", dacht ik, denkende aan een soort Houthakkerskraam of Hornbach in de Outback waar je houtvuur kon halen. Bleek dat we zelf hout moesten sprokkelen op een of ander veld. Aangezien ik dat meer een mannending vond (en dat vind ik echt niet snel), heb ik maar weer wat foto's gemaakt:-) Ik heb wel s avonds 'als een echte vrouw achter het aanrecht'  de salami gesneden :-)

Bij het kampvuur had ik de welbekende dip. Ik was zo stom geweest om m'n geliefde slippers (niet zo maar slippers maar Ipanema's, die zijn echt fantastisch) bij een benzinepomp onderweg achter te laten. Zat ik in de middle of nowhere, zonder slippers. Sjors (uit Nederland) vroeg of ik moe was. "Nee Sjors, ik baal van mezelf, hoe kan ik nou m'n slippers vergeten". Sjors vertelde over zijn dommigheden tijdens zijn reis, onder andere zijn vlucht missen door zich te verslapen. "Jeetje Sjors, wat fijn dat ik even in het Nederlands tegen iemand aan kan zeiken. Mag ik vannacht ook bij jou in de buurt slapen?" Dat mocht. (Sjors is trouwens net 18, dus maak je geen illusies! :-))

Dat slapen, was namelijk ook nog een ding. We sliepen in een 'Swag' dat is een slaapzak met een matras(je) erin. In deze Swag leg je vervolgens nog een echte slaapzak. Ik had immers begrepen dat je in de Outback ook slangen en spinnen hebt, dus hoe kan je rustig slapen in de openlucht met zulke beesten om je heen? In de buurt van Sjors slapen hielp :-) Daarnaast vertelde gids Adam om in het zand met een stok een cirkel om je swag te trekken. Slangen zouden hierin temperatuursverschillen opmerken, ervaren dat er een ander territorium was en wegblijven. Daarnaast kon je in deze lijn om je swag zout strooien tegen insecten. Ik moest meteen aan mijn broer Erik denken: 'Is dit wetenschappelijk onderbouwd?" Hoe dan ook; ook al zou het niet werken, het hielp wel, want ik sliep stukken rustiger. In de Outback zijn de temperaturen overdag echter veel hoger (27 graden) dan s nachts (10 graden) dus ik heb wat afgebibberd. Het was echt back to basic, inclusief een zelfgemaakt toilet, maar ik zou het niet willen missen.

Na de tour in de Outback ben ik nog een avond in Alice Springs gebleven, gezellig gegeten met de groep en fijne gesprekken gehad met Elke en Katie. De verwachting is dat we over een ruime maand tegelijkertijd in de buurt van Cairns zullen zijn, dus misschien ontmoeten we elkaar nog een keer.

Na de Outback ben ik naar Melbourne gevlogen. Mijn laatste plek voordat het avontuur in Samoa begint. Ik heb hier alles wat ik in de Outback niet had; een super douche, een super groot en lekker bed en een eigen kamer. Ik zou echter beide niet willen missen. Sinds de tour in de Outback ben ik echt in de relax- en geniet-stand.

Ik ga nu direct ook alle foto's selecteren. Die kunnen jullie spoedig onder het tabblad 'foto's' in het bovenstaande menu vinden.