Huilie huilie
1 april 2014 - Wateringen, Nederland
Toen ik mijn reisplannen openbaar maakte, waren de meeste reacties: "wat dapper en moedig, vooral omdat je alleen gaat!"
Nou mensen, laat ik nou verre van dapper en moedig zijn. Vandaag, nu m'n vertrek steeds dichterbij komt, is het één groot tranendal (of 'huilie huilie' :-) ).
(Ik kan trouwens wel alleen maar berichten plaatsen over hoe leuk het allemaal is, maar soms is dat het gewoon niet en waarom zou je dat niet mogen zeggen?)
Ik vraag me op dit moment echt af waar ik aan begonnen ben. Wat er zo leuk is aan alleen naar de andere kant van de wereld vertrekken, waar ik niet makkelijk even bij m'n ouders langs kan gaan en uren aan de telefoon met m'n vriendinnen kan hangen. Als mij op dit moment gevraagd zou worden wat het nieuwe wereldwonder zou moeten worden, zou ik bij wijze van spreken de Wateringse Molen opnoemen. Kortom; ik trek alles nogal uit z'n verband.
Ik heb dit gedoe al wel eens vaker gehad. Bij grote reizen of veranderingen, vooral als ik mn naasten niet in de buurt heb, ben ik zo labiel als het maar zijn kan. Ik weet ook dat die momenten wel weer over gaan, en ik ook altijd eerder terug kan als ik het echt niet naar mijn zin heb, en dat Australie en Samoa echt fantastische bestemmingen zijn. Maar nu vliegt het even naar mijn keel.
Dit hoort er ook bij !Het is n fantastisch welvarend land ,met heel veel backpackkers. Die zul je gaan ontmoeten.Dus je bent er niet alleen. We kunnen appn mailen en evt bellen. En voor je het weet zijn de drie maanden voorbij. Sterkte het komt goed gr anja xx
Niet denken maar doen ! zou oma Gardien zeggen.
Wedden dat je straks niet meer naar huis wil.
Je weet dat je moeder alleen wedt als zij zeker weet dat ze de weddenschap gaat winnen........dus!